Günün aymayı unuttuğu saatte açıyorum gözlerimi sabaha.
Gece öfke dolu ayazını bırakmış.
Yataktan çıkmaya nedenler arıyorum.
Hiçbir hayat gayem yokmuşçasına gömülmek istiyorum tekrar yatağa.
Ve bu içimi kavuran acı tükenene kadar uyumak.
Sadece uyumak.
Günün en acımasız saatinde açıyorum gözlerimi sabaha.
Her yer sessiz, çıt çıkarmıyor hayat.
Boğazıma boğazıma yapışıyor,
Soluğumu kesiyor bu sessizlik.
Bağırmak, tüm dünyayı ayaklandırmak istiyorum.
Kimsesizliği başka nasıl anlatabilirim ki.
Yanımda olmasını istediklerimle,
Yalnızlığı seçmem arasındaki ikilemimi nasıl anlatabilirim ki.
Senin sevginin damarlarımda delice gezmesini isterken,
Kangrene dönüşmesini nasıl anlatabilirim ki.
En iyisi uyumak….
Hiçbir şey düşünmeden sadece uyumak…N&T
Nermin TATLIBAŞ/Aralık 2021
