Ben böyle üşümedim hiç bir mevsimde.
Böyle diken diken olmadı kimsenin yokluğu içimde.
Hiç kimsenin gülüşü böyle sarhoş etmedi beni.
Böyle dalıp dalıp hatıralara, kimsenin fotoğrafıyla saatlerce avutmadım kendimi.
Kimsenin kokusunu saklamadım içimde.
O içimdeki çocuk, böyle şen şakrak oyunlar oynamadı hiç.
En güzel oyunu kurup yüreğinde.
Mızıkçılık yapmadı,
Bahaneler bulup küsmedi kimseye.
Bırakın şimdi beni oyunun en güzel yerinde.
Ben kimseyi böyle sevmedim.
Hiç kimsenin gözlerinde kaybolmadım derinden.
Yitirmedim hiç kendimi.
Yanmadım böyle.
Kimsenin ateşinde kor olmadım.
Hiç satırlara taşmadı böyle duygularım.
Bırakın şimdi beni.
Titreyeyim yokluğunda.
İki kişilik sevip, tek yürekte yitip gideyim.
Bırakın şimdi beni.
Ruhum asırlar boyu ona sarılsın.
Ben hiç böyle düşlere koşmadım.
Elim ayağım kesildi, nefesim kesildi de, kimseye yetişemediğim olmadı.
Böyle oturup masa başında şarkılarda, satırlarda aramadım ben kimseyi.
Çizmedim böyle duyguların altını.
Ağladım, sızladım, yaralandım, düştüm kalktım da.
Ben hiç kimsede böyle yok olmadım.
Ben hiç böyle sevmedim.
Bırakın şimdi beni.
Tanışayım her bir yeni duyguyla.
Bırakın şimdi beni onun uçurumuna.
Ya uçmayı öğrenirim.
Ya da sonsuzluğu.
Ama bırakın şimdi beni….
Nermin Tatlıbaş-2021
