Tüm şehir senken, nasıl kapatıyorsun tüm ışıkları.
Nasıl bu kadar karanlığa düşüyor sokaklarım.
Bu kadar yakınken nasıl oluyor da bir sokağın köşesinde karşılaşamıyoruz seninle.
Bu kadar içimde yer kaplıyorken.
Nasıl oluyor da birbirimize denk gelemiyoruz.
Zihnim koca gün seninle el eleyken.
Nasıl oluyor da bomboş kalıyor ellerim.
Bunca yanarken.
Nasıl oluyor da titriyorum.
Kelimeleri özenle seçip içimi dökerken.
Nasıl oluyor da böle sıradanlaşıyor.
Sevdam nasıl oluyor da sana dokunamıyor.
Koşar adım düşlerim,
Nasıl oluyor da her seferinde aynı duvara tosluyor.
Biliyorum ne söyleyeceğini,
Ne hissedeceğimi de.
Yorulma, yorulma olur mu?
Ben acemi şair, bir son bulurum şiirlerime… N&T
Nermin Tatlıbaş Aralık-2021
